Ellen Oppelaar is een bekend gezicht in Oudorp. Zij werkte bijna 12,5 jaar bij de drogist J. van Hardeveld, kreeg kinderen en heeft in de keuken van verpleeghuis Lauwershof gewerkt totdat zij werd afgekeurd. Toch bleef ze vol goede moed. Je kunt altijd nog iets doen. Ze zocht iets om bezig te blijven en onder de mensen te zijn. Iets om voor een ander ofwel gezellig samen te doen. WonenPlus sprak haar aan omdat het vrijwilligerswerk flexibel is en er niet teveel druk op ligt. Voor Ellen is het belangrijk iets in haar nabije omgeving te doen, als burenhulp, lopend of op de fiets. Af en toe een boodschap, een sociaal praatje of bijvoorbeeld samen breien. Ik had onthouden dat haar hart ligt bij haar grootste hobby; creatief bezig zijn,. Toen heb ik Ellen gevraagd ten tijde van het Inloop project: een ontmoetingsplek in de wijk helpen creëren om gedurende een dagdeel kwetsbare burgers op te vangen in een nabijgelegen wijkcentrum. “Dit is echt iets voor mij” reageerde ze enthousiast en aldus geschiedde! Ellen startte op maandag met het begeleiden van een creatief groepje. Het begon heel klein met twee deelnemers per ochtend. Nu heeft zij een stamtafel vol. De laatste keer 14 deelnemers! Andere vrijwilligers sloten aan om te helpen en het wijkcentrum nam deze inloop ochtend over. Ellen vind het leuk om met ouderen en met andere culturen bezig te zijn. Ze zit dus helemaal op haar plek.

Bij Anna Krikke verliep haar WonenPlus vrijwilligerswerk eigenlijk op dezelfde manier. Zij had een paar vaste en losse boodschappenklantjes, viel wel eens in met rijden bij Samen Winkelen en begeleidt net als Ellen een Inloopgroepje in wijkcentrum de Oever. Iedere dinsdagochtend een praatje of een spelletje doen of iets anders waar de groep zin in heeft. Voor haar vaste boodschappen abonnees springt ze ook wel eens extra bij met andere ’niet WonenPlus’ klussen, zoals een keuken schilderen. Anna is één van de jongste WonenPlus vrijwilligsters, afgekeurd om te werken. Het aantal operaties (alleen al in de WonenPlus periode) dat zij heeft moeten ondergaan is niet te tellen, zoveel. Maar Anna gaat altijd door. Onlangs bevallen van een heerlijke dochter, die af en toe gewoon mee gaat naar haar vrijwilligersklussen. Anna is altijd hip gekleed, draagt wel eens een merk spijkerbroek met lapjes en her en der een scheur. Als ik haar zie moet ik altijd denken aan het volgende voorval. Anna deed jarenlang de boodschappen voor een inmiddels overleden WonenPlus abonnee van ruim 90 jaar. Toen ze een keer een groter bedrag mee kreeg reageerde Anna verbaasd: “Maar dat is veel te veel…??”. Dacht mevrouw dat ze geen geld had om een nieuwe broek te kopen!

Wie weet inspireert het verhaal van Anna en Ellen de ‘jongeren’ om vrijwilligerswerk te doen!

In het begin moesten we allebei de kat uit de boom kijken. Al snel bleek dat het best goed zat met ons. De gesprekken gingen vaak, en doen dat nog, verder dan het weer en de aanbiedingen, die de super op dat moment had. Er is veel veranderd in de afgelopen drie jaar. Van een keer in de week, ga ik nu twee keer in de week bij haar langs. Ze is niet meer in staat om mee te gaan en het zelf koken, dat ze voorheen deed, is overgegaan naar klant-en-klaar maaltijden. Kwamen die eerder van organisaties aan huis, nu is ze overgestapt op maaltijden van de super. “Dan weet ze wat ze krijgt”, zijn haar eigen woorden. Los van de harde aardappel die er af en toe in blijkt te zitten. We hebben inmiddels een fijne band opgebouwd. Zij is blij en ik, ik ben nog blijer. Het is mooi om een activiteit van: “Samen Winkelen” aan te vullen met een goed gesprek en er op deze manier een stukje Zingeving in te verwerken. Iedere keer blijkt maar weer hoe belangrijk dat is. De voorbeelden zijn legio, maar het duidelijkst is toch het verschil in gemoedstoestand van mevr.N. bij het binnenkomen en bij het weggaan. Ze kan haar verhaal doen over ziek en zeer en de regelmatig opmerkelijke artikelen in de krant en op tv. Als ik wegga, is dat bij een veel positiever mens, dan wanneer ik kwam. Voor mij is dat belangrijk en waardevol. De cursussen – die ik heb gedaan bij WonenPlus – en de informatiemiddagen, zijn een waardevolle aanvulling op de mijn vrijwilligerstaak. Daarbij vind ik – in het geval van mevr.N. – het prettig dat ik heb kennisgemaakt met haar naaste familie. Zij versterken de band van vertrouwen alleen nog meer.

Iet Timmermans.

Engel combineert onze afspraak efficiënt; na een werkgroep overleg met broodtrommeltje mee. Mijn vragenlijst blijkt niet nodig want Engel vertelt honderduit over 15 jaar WonenPlus ervaringen.

Begin februari 2004 startten KennemerWonen en zorgorganisatie de Dillenburg een WonenPlus project in Oudorp. Ik was consulent en Mar Schoffelmeer werd servicepuntvrijwilliger. ’Schrijf mijn man ook maar in!’ Engel werkte bij de politie en had wat vrije tijd over.

Onze missie om zoveel mogelijk mensen te bereiken voor hulp aan huis lukte met 100 abonnees en 10 vrijwilligers in een half jaar. Engel toont een Noord Hollands Dagblad artikel van 2004 met oprichter Piet Groot over de vrijwilligers als hoeksteen van de zorgsector. WonenPlus Oudorp ging samen met een soortgelijk project van Woonwaard in Huiswaard en later in heel Alkmaar.

Zijn eerste klus was administratief en best ingewikkeld maar hij won het vertrouwen en komt er nog steeds over de vloer. ’Mooi dat mensen hun verhalen met mij delen. Je kunt het leed niet verzachten en niet wegnemen maar je kunt er wel voor die ander zijn”. Eenzaamheid loopt als een rode draad door zijn afspraken. Het gevoel er niet meer bij te horen. Niet iedereen verstaat de kunst van verbondenheid, met jezelf en met de ander. Iemand zijn of haar verhaal laten vertellen, meedenken, het gevoel geven dat je altijd de moeite waard bent. “Hoe klein het vuur ook is, je kunt je er altijd aan warmen. Dat is het mooie aan dit vrijwilligerswerk: kunnen helpen, iets meegeven of de ander iets van zichzelf laten geven”. Engel kreeg veel fans inclusief wachtlijst!

Mooie momenten?
Ons vijfjarig jubileum waar hij de kaasmarkt mocht openen. “Wie maakt dat mee”. Zijn presentatie met de abonnee voor een zaal over hun zingevingsgesprekken. Een inspirerend duo! Meedenken met het WonenPlus meerjarenplan. De wereld verandert en dus ook zorg en welzijn. Maar bovenal alle persoonlijke contacten. Zoals bij de 96 jarige die altijd zelf haar tuin deed. Arm-aan-arm, eerst een schouwrondje met uitleg door de tuin! Engel laat postkaarten zien van abonnees of mantelzorgers die hun waardering naar hem uitspreken.

Het is nu genieten van zijn pensioen. Vrijwilligerswerk, sporten, zijn tuin, vrouw en (klein)kinderen. Zoeken naar balans en blijven afvragen of iets plezier oplevert. ‘’Bij WonenPlus kun je altijd terecht. Destijds met Inge Zoet als enige consulent nu met 3 consulenten en de coördinator. Andere vrijwilligers spreken en zien geeft ook weer energie. Ik hoop dit nog lang te kunnen doen, het is dankbaar werk en je krijgt er veel moois voor terug’. Gefeliciteerd Engel. Bedankt voor jouw trouwe inzet, tomeloze energie, loyaliteit en prachtige verhalen. Abonnee of vrijwilliger worden? Bel (072) 512 27 11