Zo’n ruim drie jaar geleden ben ik bij WonenPlus begonnen met vrijwilligerswerk. Iets dat ik altijd al wilde doen, maar gezien mijn baan nog even moest wachten. Zo kwam ik terecht bij Mevr. N. Ze had iemand nodig om boodschappen mee te doen en zo geschiedde.

In het begin moesten we allebei de kat uit de boom kijken. Al snel bleek dat het best goed zat met ons. De gesprekken gingen vaak, en doen dat nog, verder dan het weer en de aanbiedingen, die de super op dat moment had. Er is veel veranderd in de afgelopen drie jaar. Van een keer in de week, ga ik nu twee keer in de week bij haar langs. Ze is niet meer in staat om mee te gaan en het zelf koken, dat ze voorheen deed, is overgegaan naar klant-en-klaar maaltijden. Kwamen die eerder van organisaties aan huis, nu is ze overgestapt op maaltijden van de super. “Dan weet ze wat ze krijgt”, zijn haar eigen woorden. Los van de harde aardappel die er af en toe in blijkt te zitten. We hebben inmiddels een fijne band opgebouwd. Zij is blij en ik, ik ben nog blijer. Het is mooi om een activiteit van: “Samen Winkelen” aan te vullen met een goed gesprek en er op deze manier een stukje Zingeving in te verwerken. Iedere keer blijkt maar weer hoe belangrijk dat is. De voorbeelden zijn legio, maar het duidelijkst is toch het verschil in gemoedstoestand van mevr.N. bij het binnenkomen en bij het weggaan. Ze kan haar verhaal doen over ziek en zeer en de regelmatig opmerkelijke artikelen in de krant en op tv. Als ik wegga, is dat bij een veel positiever mens, dan wanneer ik kwam. Voor mij is dat belangrijk en waardevol. De cursussen – die ik heb gedaan bij WonenPlus – en de informatiemiddagen, zijn een waardevolle aanvulling op de mijn vrijwilligerstaak. Daarbij vind ik – in het geval van mevr.N. – het prettig dat ik heb kennisgemaakt met haar naaste familie. Zij versterken de band van vertrouwen alleen nog meer.

Iet Timmermans.